Portal społeczności chrześcijańskiej

Chrzest jest jednym z sakramentów kościele katolickim zaliczany do grona sakramentów większych, zaraz obok eucharystii. Oprócz tego praktykowany jest jeszcze w wielu innych religiach w postaci rytualnego polania wodą, czy też zanurzenia, co ma oznaczać odnowę duchową, czy też swojego rodzaju przemianę w życiu. Chrzest ma na celu zmycie grzechu pierworodnego, który jest piętnem człowieka od czasu wypędzenia Adama oraz Ewy z raju. Chrzest udzielany jest przez księdza, czy też diakona w świątyni, w sytuacjach wyjątkowych wyjątkowym szafarzem tego sakramentu zostać może każda osoba, nawet niewierząca. Nie musi ona posiadać pod ręką wody święconej, może to być nawet każda inna substancja, najważniejsze jest jednak wypowiedzenie słów: „ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha świętego, Amen”, przy jednoczesnym uczynieniu znaku krzyża na czole dziecka, czy też osoby chrzczonej. Według tradycji katolickiej chrzest przyjmowany jest przez noworodki, wiąże się to bardzo często z nadaniem imienia. W innych wyznaniach udzielany jest jednak dopiero osobą w pełni świadomym i już dorosłym.

Chrzest w kościele katolickim jest jednocześnie sakramentem inicjacyjnym we wspólnocie Kościoła, przede wszystkim jednak traktowany jest jako moment ponownych narodzin, symbol miłości boskiej oraz ostateczne zmycie z istoty ludzkiej grzechu pierworodnego. Przyjęcie chrztu sprawia, że człowiek staje się chrześcijaninem i otwiera mu drogę do kolejnego sakramentu, jakim jest spowiedź święta oraz jednocześnie eucharystia. Obrzęd udzielany jest przez księdza i polega na polaniu głowy wodą święconą i wypowiedzenie sentencji: Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha świętego (formuła ta to jeden z niezbędnych warunków chrztu). W przypadku zagrożenia życia dziecka uczynić może to praktycznie każda osoba, nawet osoba niewierząca (musi tego jednak chcieć) przy posiadaniu jakiegokolwiek płynu. Jak wspomniano jednak wcześniej standardowo dokonuje tego ksiądz w czasie niedzielnej mszy. Cały obrzęd obejmuje także wyznanie wiary przez obecnych, namaszczenie głowy chrzczonego (zwanego katechumenem) krzyżem świętym oraz włożenie białej szaty, która ma oznaczać czystość oraz wręczenie chrzestnemu świecy chrzcielnej. Oprócz tego według tradycji obrzęd chrztu wiąże się bezpośrednio z nadaniem imienia osobie, która temu sakramentowi podlega. Przed chrztem rodzice muszą się zadeklarować, że będą wychowywać swoje dziecko w wierze katolickiej (obowiązek ten dotyka także rodziców chrzestnych, w szczególności kiedy rodzice nie posiadają takiej możliwości, czy też umarli).

Ważność Chrztu

W przypadku kościoła katolickiego chrzest będzie sakramentem uważanym za jeden z najważniejszych, często określanym mianem sakramentu ponownych narodzin oraz inicjacji. Będzie on symbolizował ukochanie Boga i stanie się bezpośredniego jego dzieckiem. Sam obrzęd udzielany jest przez polanie głowy wodą i wypowiedzenie formuły trójcy świętej, czyli wykonania znaku krzyża, co jest uważana za niezbędny z warunków chrztu. W przypadku kiedy miejsce ma zagrożenie życia wystarczającym jest aby takowego chrztu udzieliła obojętnie jaka osoba, przy wykorzystaniu każdego z rodzaju substancji tak naprawdę. W większości przypadków chrzest jednak udzielany jest przez samych księży, czy też przez diakonów. Obejmować będzie w sobie między innymi namaszczenie głowy krzyżem świętym, przyodzianie białych szat, wręczenie świecy ojcu, czy też ojcu chrzestnemu i tym podobne obrzędy. Tradycyjnie z obrzędem chrztu wiązać będzie się także nadanie dziecku imienia. Kościół chrzcić będzie dzieci, jeżeli sami rodzice zobowiążą się do wychowywania ich zgodnie z przykazaniami wiary katolickiej, a w przypadku kiedy nie będą oni w stanie funkcję tą przejąć mają rodzice chrzestni, którzy winni dodatkowo czuwać przez cały czas nad duchową formacją młodego człowieka. Jak wcześniej wspomniano w przypadkach wyjątkowych, nadzwyczajnym szafarze, tego sakramentu może być każdy.

Chrzest w Biblii

W przypadku biblii słowo, które na nasz język tłumaczone jest jako chrzest, będzie dokładniej oznaczało zanurzenie. Już na kartach starego testamentu będziemy mogli odczytać informacje dotyczące obrzędów analogicznych do chrztu w nowym testamencie. Ewangelie nowotestamentowe zawierają między innymi opis chrztu Jezusa Chrystusa przez Jana chrzciciela. Dzieje apostolskie oprócz tego będą mówiły o chrzcie kilku tysięcy mężczyzn w Jerozolimie, mieszkańców Samarii oraz poszczególnych bohaterów tejże świętej księgi dla religii chrześcijańskiej. Według nowego testamentu chrzest ustanowiony został przez samego Jezusa Chrystusa bezpośrednio przed wniebowstąpieniem, kiedy powiedział on do apostołów pamiętne słowa o nauczaniu wszystkich narodów i udzielaniu im chrztu w imię świętej trójcy. Obecnie część z kościołów chrześcijańskich dokonywała będzie chrztu osób tylko i wyłącznie w momencie kiedy osiągną one w pełni świadomy wiek i z własnej woli będą chciały się ochrzcić. Wiek świadomości w przypadku różnych wyznań także będzie się zmieniał i jest raczej podmiotem nieokreślonym, przeważnie jest to jednak granica w okolicach dziesięciu, czternastu lat. W kościołach protestanckich do przyjęcia chrztu uprawnia doświadczenie nawrócenia osobistego.

W Starym Testamencie na określenie chrztu używane jest greckiego słowo, które w tłumaczeniu dokładnym oznacza zanurzenie. Już na kartach właśnie tejże księgi znaleźć będziemy mogli obrzędy, które są bardzo podobne do chrztu opisywanego w Nowym testamencie. Ewangelie drugiej części Biblii zawierają w sobie natomiast opis chrztu Pana Jezusa, którego dokonał Jan Chrzciciel. Oprócz tego w tejże części Biblii znaleźć będziemy mogli informacje o chrzcie kilku tysięcy osób w Jerozolimie, mężczyzn i kobiet pochodzących z Samarii, apostoła Pawła, Koryntian i wielu, wielu innych. Według kart świętej księgi chrześcijaństwa chrzest ustanowiony został przez Jezusa jeszcze przed wstąpieniem do nieba. Miał to uczynić w obliczu apostołów nakazując im nauczanie kolejnych narodów i ich chrzczenie w imieniu trójcy świętej. Część odłamów kościoła chrześcijańskiego dokonuje obecnie tylko chrztu tych osób, które osiągnęły już wiek pełnej świadomości. Określany jest on jednak różnie, w niektórych przypadkach jest to wiek dziesięciu lat, w innych kościołach osiemnastu. Natomiast w kościołach ewangelicznych i niektórych protestanckich konieczne jest doświadczenie przez osobą chętną przyjęcia chrztu tak zwanego osobistego nawrócenia. W kościele katolickim natomiast chrzest udzielany jest noworodkom, praktycznie zaraz po ich narodzeniu, czy też kilka tygodni po nim. W tym przypadku o chrzcie dziecka decydują rodzice, a ono samo oficjalną możliwość zmiany wyznania ma dopiero po ukończeniu szesnastego roku życia.

Unieważnienie Chrztu

Według doktryny katolickiej oraz dużej części pozostałych wyznań chrześcijańska chrzest jest sakramentem i z tego też powodu jego odwołanie, czy też odwrócenie jest niemożliwe. Z drugiej jednak strony w wielu kulturach oraz systemach wyznaniowych dotrwały nawet do współczesnych czasów obrzędy, które mają polegać na odczynieniu tego sakramentu. Jednym z najstarszych z nich jest obrzęd, który przeprowadzali przede wszystkim Prusowie w okresie wieków średnich. Polegał on na obmyciu wodą przez kapłana pogańskiego . Obecnie także osoby, które występują ze wspólnot chrześcijańskich i katolickiej dokonują w coraz większej mierze obrzędy mające na celu zneutralizowanie chrztu oraz jego konsekwencji. Takowe praktyki najbardziej popularne są wśród wszystkich osób z kręgów powracających do dawnych wierzeń słowiańskich.