Mojżesz
Mojżesz jest jedną z bardziej charakterystycznych i jednocześnie rozpoznawalnych postaci biblijnych – przywódca ludu izraelskiego w momencie kiedy wyzwala się on spod władzy Egipcjan i udaje się do ziemi obiecanej przez samego Boga. Mojżesz żył najprawdopodobniej na przełomie wieku ósmego oraz siódmego i jak podaje stary testament udało mu się przeżyć sto dwadzieścia lat, umiera w momencie kiedy po kilkudziesięciu latach tułaczki dociera wraz z swoim ludem do obiecanych ziem. Jak głoszą podania Mojżesz wychowywany był przez córkę samego faraona. Został porzucony, czy też dokładniej ukryty przez własną matkę, gdyż jak głosiło rozporządzenie każdy z hebrajskich pierworodnych synów miał być zabijany – matka Mojżesza wsadziła go więc do wiklinowego kosza i puściła wraz z prądem Nilu, odnaleziony został właśnie przez królewską rodzinę. Mojżesz jest także tym, który otrzymuje od Boga kamienne tablice zawierające dziesięć przykazań, czyli dekalog, który jest swoistym przymierzem Stwórcy z ludźmi.
Życie Mojżesza
Mojżesz był dzieckiem, któremu udało się przeżyć pomimo dekretu samego faraona o nakazie zabijania wszystkich chłopców hebrajskich, którzy się narodzą. Matka najpierw ukrywała syna przez trzy miesiące, a później w wiklinowym kosztu umieściła wśród sitowia rzeki Nil. Siostra dziecka Miriam śledziła cały czas drogę kosza i w momencie kiedy wyłowiony został przez córkę faraona, polecono jej, aby dziecko karmione było bezpośrednio przez kobietę z jego plemienia, takim o to sposobem matka Mojżesza cały czas pozostawała blisko niego. Jako jeden z członków rodziny faraona Mojżesz uzyskał niezbędne wykształcenie z zakresu wszystkich egipskich nauk i został on światłym młodym mężczyzną. W momencie ukończenia przez niego czterdziestego roku życia chciał odwiedzić swoich braci, także synów Izraela. Moment ten jest przełomowym, postanawia on, że woli cierpieć z własnym ludem niż żyć w dostatku z dala od niego i patrząc na jego ucisk oraz uciemiężenie. Mojżesz w Egipcie przekonuje swoich współtowarzyszy, że jest wysłannikiem Boga przy pomocy dawanych im znaków oraz cudów. Mojżesz ucieka z Żydami z Egiptu, czeka ich jednak długa i trudna droga, wiedze ona bowiem przez górę Synaj, gdzie Bóg kazał im przybyć w celu złożenia ofiary – na tej też górze zawiera z Mojżeszem i całą ludzkością przymierze, oddając w ludzkie ręce dwie kamienne tablice, na których spisane są boskie przykazania co do postępowania każdego człowieka.
Góra Synaj
Góra Synaj jest miejscem szczególnym w historii chrześcijaństwa oraz także judaizmu. Na tej bowiem górze przebywał Mojżesz wraz z ludem Izraela w trakcie ucieczki z Egiptu. Miejsce to jest szczególnym, według tradycji chrześcijańskiej oraz zapisów Biblii to właśnie na niej dokonać miało się przymierze Boga z ludem Izraela oraz Mojżeszem na którego ręce złożony został dekalog, dziesięć przykazań zapisanych na dwóch kamiennych tablicach, które są warunkami zbawienia i dobrego życia każdego człowieka. Do dzisiaj przykazania te stanowić będą podstawy wiary chrześcijańskiej oraz żydowskiej.
Dekalog
Dekalog, czy też inaczej mówiąc dziesięć przykazań to zbiór podstawowych nakazów o podstawie moralnej, które obowiązywały w swej formie pierwotnej wyznawców judaizmu, a następnie przejęte przez chrześcijan dla których będzie podstawowym kanonem wierzeń. Zgodnie z zapiskami biblijnymi oryginalny tekst przykazań zapisany w księdze wyjścia, został podyktowany przez samego Boga Mojżeszowi, który znajdował się na górze Synaj w trakcie wędrówki z izraelskim ludem do Kanaanu, czyli ziemi obiecanej. Podobieństwo oraz związki o podłożu kulturowym z Egiptem pozwalać będą na posiadania podejrzeń, że źródłem inspiracji dekalogu był oświadczenia znane w kulcie jednej z egipskich bogini. Według Biblii treść Dekalogu oraz wszystkich innych słów Boga wygłoszonych na górze zapisana została przez Mojżesza, jednak to Bóg na skale, czy też kamiennych tablic wyrył dziesięć przykazań. Tekst dekalogu musiał być wyryty na nich dwukrotnie, gdyż pierwsze z nich zostały rozbite w przypływie gniewu, kiedy Mojżesz zauważa, że w czasie jego nieobecności lud zaczął oddawać cześć złotemu cielcowi. Od powstania drugich tablic przechowywane miały one być w arce przymierza, do momentu kiedy zburzona została pierwsza świątynia jerozolimska. Arka przymierza to do dzisiaj tajemnica, która fascynowała i fascynuje niejednego z artystów, pasjonatów i poszukiwaczy, nie mało było takich, którzy próbowali ją odnaleźć, jednak czynili to z marnymi skutkami i niestety nie wiadomo dzisiaj czy arka taka w ogóle istniała.
Wyznawcy większości odłamów chrześcijaństwa oraz jednocześnie judaizmu będą twierdziły, że przyjmują tekst dekalogu w oryginalnej formie pochodzącej z księgi wyjścia. Jednak zdaniem kościoła katolickiego tekst z księgi tej nie będzie posiadał szczególnej oryginalności, skoro tekst z księgi powtórzonego prawa także znajdujący się w biblii różni się tylko nieznacznie od tego w księdze wyjścia. Mimo to katechizm kościoła katolickiego cytować będzie i omawiać całą wersję biblijną bez jej skrótów, przykazania bowiem w formie, którą znamy obecnie to skrócone formy wszystkich dziesięciu danych przykazań, które są bardziej rozbudowane i rozleglejsze.
Kannan i jego religia
Pod nazwą Kanaan kryć będzie się starożytna kraina u wschodnich wybrzeży morza śródziemnego. Południowa część tychże obszarów, czyli dzisiejsza Palestyna wymieniana będzie w biblii jako ziemia, którą Bóg obiecał izraelitom i których Mojżesz do tejże ziemi prowadził. Wykopaliska, która prowadzone były na tamtych terenach pozwoliły odkryć niewielkie, jednak bardzo liczne świątynie. Na wprost od wejścia znajdował się w nich posąg bóstwa, który wykonany był przeważnie z kamienia, czy też metalu, z występującymi elementami drewnianymi. Obok takowego posągu znajdowały się sale, które zajmowali kapłani. Niektóre z tychże świątyń były podwyższane i posiadały piętra. Odkryto także gliniane modele, które wskazywały na to, że niektóre z tychże świątyń posiadać mogły także swoje dziedzińce, czy też wieże. Bóstwom w takowych świątyniach ofiarowywało się jagnięta, koźlęta, oliwę, wino i wiele, wiele innych tym właśnie podobnych elementów. Tereny te zamieszkiwane były już o wiele wcześniej niż przybyli tam izraelici, i na terenach tych rozwijała się religia powiązana właśnie bezpośrednio z odnalezionymi świątyniami.
Okres ponad pięciu tysięcy lat temu to czas kiedy na terenach dzisiejszej Palestyny zaczynają pojawiać się pierwszej z cywilizacji epoki brązu. W czasie tym osiedlają się na tych terenach między innymi Semici. W tekstach biblijnych nazywani są oni przeważnie Kanaanejczykami Osiedlając się tutaj zaczęli oni tworzyć podstawy rolnictwa, powstawały pierwsze z miast, a z czasem napływali także kolejni z osadników. Później na tereny te przybywają właśnie hebrajczycy, których według Biblii miał przyprowadzić na ziemie te Mojżesz. Częściowo dzieje tychże terenów odkryte zostały dzięki licznym wykopaliskom, które tutaj prowadzono, częściowo także dzięki Biblii jeśli uznawać będziemy ją za rzetelne źródło historyczne.